Nosacz sundajski, zwany także tapirem sundajskim, jest gatunkiem ssaka z rodziny tapirów występującym głównie na terenie Malezji, Indonezji i Tajlandii. Jedną z charakterystycznych cech tego zwierzęcia jest jego ogromny nos, który w porównaniu do reszty ciała sprawia, że wydaje się być nieproporcjonalnie duży. Dlaczego więc nosacz sundajski ma tak wielki nos?

Przez wiele lat naukowcy prowadzili badania mające na celu znalezienie odpowiedzi na to pytanie. Długi czas sądzono, że nos tapira pełni funkcję podobną do tych występujących u innych gatunków tych zwierząt – jest narzędziem pomocnym w przemieszczaniu się w gęstych lasach, w poszukiwaniu pożywienia oraz w obronie przed drapieżnikami. Jednakże ostatnie badania nie potwierdziły tych teorii.

Okazuje się, że ogromny nos nosacza sundajskiego spełnia zupełnie inną funkcję niż przypuszczano. Według najnowszych odkryć, długi ryj tapira służy głównie do regulacji temperatury ciała. W tropikalnych lasach, gdzie żyje ten gatunek, temperatura może być bardzo wysoka i trudno jest zwierzętom utrzymać odpowiednią równowagę termiczną. Dzięki swojemu dużemu nosowi, nosacz sundajski może chłodzić swój organizm poprzez oddychanie zimnym powietrzem, które jest filtrowane przez długi, kolumnowy nos.

To odkrycie jest uderzające ze względu na wieloletnie przekonanie naukowców o funkcji nosa tego gatunku. Okazuje się, że natura zaskakuje nas swoją pomysłowością i dostosowuje zwierzęta do ekstremalnych warunków środowiska. Nosacz sundajski, dzięki swojemu wielkiemu nosowi, ma unikalny sposób radzenia sobie z ekstremalnymi temperaturami i jest doskonałym przykładem ewolucyjnej adaptacji do środowiska, w którym żyje.