Masowa rzeź wielorybów, która miała miejsce w Europie wiele stuleci temu, przyczyniła się do wyginięcia dwóch gatunków tych imponujących ssaków morskich. Choć obecnie wydaje nam się to trudne do uwierzenia, niegdyś wieloryby były powszechnie polowane dla swojego mięsa, tłuszczu i kości.

Pierwsze udokumentowane przypadki masowej rzezi wielorybów w Europie miały miejsce w średniowieczu, kiedy to te morskie giganty były postrzegane jako cenne źródło surowców. Przemysł wielorybniczy rozwijał się szybko, a floty wielorybnicze wypływały na morze, aby zdobyć jak najwięcej tłuszczu i kości wielorybich.

Rozwój przemysłu wielorybniczego doprowadził do dramatycznego spadku populacji wielorybów w europejskich wodach. Wieloryby były polowane masowo, nie mając szans na odnowienie swoich stad. W efekcie wieloryby szare (Eschrichtius robustus) oraz wieloryby arktyczne (Balaena mysticetus) zostały wybite na skraju wymarcia.

Wielorybnictwo w Europie osiągnęło swoje apogeum w XVIII i XIX wieku, kiedy to już niewiele wielorybów pozostało w morzach europejskich. Sytuacja wielorybów zmusiła rządy niektórych krajów, takich jak Wielka Brytania i Norwegia, do wprowadzenia restrykcji i przepisów mających na celu ochronę tych zwierząt.

Dzięki wysiłkom ochronnym wieloryby zdołały powrócić do pewnego stopnia i obecnie wieloryby są chronione na szczeblu międzynarodowym. Jednak masowa rzeź wielorybów, która miała miejsce w Europie wiele stuleci temu, pozostawiła trwały ślad w populacjach tych imponujących stworzeń morskich.

Dzisiaj europejskie wody są miejscem, gdzie wieloryby mogą żyć w spokoju i bez obaw o swoje życie. Mamy nadzieję, że długoterminowe wysiłki ochronne pozwolą wielorybom odzyskać swoją stabilność populacyjną i przetrwać jako gatunek na naszej planecie.